Auteur:

Dit is alweer het 8e blog van Kobe (1) en Lieve (3), die 80 dagen op reis zijn. Van de 80 dagen hebben ze nog de helft van de dagen in het vooruitzicht. Hetgeen betekent nog meer avonturen down under. En ze hebben al zoveel gave ervaringen opgedaan. Je hebt in de eerdere reisblogs al kunnen lezen over zwemmen onder watervallen, hiken door maanachtige landschappen, duiken bij het Great Barrier Reef en The Withsundays. En deze week – vraag je je misschien af – biedt het diverse Australië Kobe & Lieve weer iets heel anders: Whale watching! (meer…)

Het appeltaart seizoen is begonnen! We hebben vorig weekend onze adoptie appelboom op Landgoed De Olmenhorst leeg geplukt. En van de oogst hebben we twee heerlijke, geurige appeltaarten gebakken. Het recept wordt al jaren doorgegeven in de familie en is te lekker om niet te delen. Dus daarom zet ik het bij deze ook voor jullie online. Bak je mee? (meer…)

Sinds ik moeder ben, hangen mijn hakken bijna permanent aan de wilgen, is de perfecte coupe uit mijn kapsel, heb ik standaard een paar donkere kringen onder mijn ogen, draag ik wat extra kilo’s mee, steken mijn tepels niet meer ferm naar voren, maar wijzen ze lafjes naar de punt van mijn schoen en heb ik er minstens vijftien rimpels bij. Dat laatste gelukkig niet alleen maar van de zorgen, maar ook van het lachen. Maar nee, als je puur op het plaatje afgaat, dan ben ik er niet bepaald knapper op geworden. Natuurlijk baal ik daar wel eens van. Je wilt me echt niet zien als ik in bikini voor de spiegel sta! Grrrr, wat kan ik daar chagrijnig van worden. Maar zodra die spiegel weg is, vergeet ik al snel dat extra zwembandje dat in het water met mij mee dobbert. Ik heb toch een bepaald punt bereikt – en dat is misschien een leeftijdsdingetje – dat ik blij ben met mezelf.

(meer…)

Ja hoor, ik heb de kou op mijn heupen. Zodra het kwik in Nederland onder de korte broeken temperatuur komt, dan moet ik ineens van alles in huis. Kasten uitmesten, leuke takken in vazen – het aanbod bloemen en takken is in de herfst echt het mooist! – andere posters in lijsten, noem maar op. Het moet binnen weer extra gezellig worden, want de komende koude maanden zullen we hier weer meer tijd doorbrengen. Kussens heb je ook nooit te veel in huis vind ik. Want dat zijn van die fijne sfeermakers. Ik had al bijna zo’n leuk knoopkussen gekocht die je nu veel ziet, toen ik bedacht dat ik die zelf ook wel kan maken. Ik heb vroeger op de zeeverkenners gezeten, dus zo’n apevuistje – jaaaa, zo heet die knoop! – heb ik zo gemaakt. Maar ook zonder scouting achtergrond lukt het je wel hoor. Ik leg het stap voor stap aan je uit. (meer…)

Als je jezelf eigenaar mag noemen van PSikhouvanjou – één van mijn favoriete adresjes voor hippe kinderkamer stuff & tof speelgoed – dan heb je een goeie neus voor mooie kinderspullen. En drie jaar geleden kwamen er voorzichtig dan ook wat eigen artikelen bij. Maar de eerste vijf melamine bordjes – ontworpen door Helen Dardik, de favoriete illustratrice van de webshop – werden er al snel tien en er kwamen nog veel meer eigen creaties bij. Serious business dus en hoog tijd om dit beestje bij een naampje te noemen. PSikhouvanjou bedacht de naam Petit Monkey. Helen Dardik tekende het logo. En inmiddels is Nederland nu officieel een nieuw fris merk rijker. Petit Monkey dus, kijk je mee?

“Zullen we nog even hakken en plakken mama?” vraagt Finn als ik hem naar bed toe breng. Mijn kleuter hakt momenteel woorden in mootjes op school om te leren hoeveel lettergrepen ze hebben. En de studiebol krijgt er maar geen genoeg van. “Nog heel even dan,” antwoord ik.
(meer…)

Dit is het 7e blog van Kobe (1) en Lieve (3), die 80 dagen op reis zijn. En we beginnen maar meteen met het vermelden van een hoogtepunt. Kobe en Lieve hebben na 30 dagen Australie eindelijk een levende kangoeroe gezien! Een maand lang was de kangoeroe voor ons een mythisch dier. Er zouden er duizenden van zijn, maar wij zagen ze niet. Langs de snelwegen wordt om de zoveel kilometer gewaarschuwd voor skippy. Maar wij zagen geen levende skippy. Dode kangoeroes wel, heel veel dode kangoeroes, in de berm, op het strand, niet te tellen. Maar nu dus een levende, joepie! Al voelt de eerste kangoeroe ook weer niet als een 100% score. De skippy die wij zagen liep namelijk rond op een eilandje en moet daar zijn gebracht. Want zwemmen is niet de grootste kwaliteit van kangoeroes. (meer…)

Ikea, I love you! Ik heb net de nieuwe kindercollectie van ’s werelds favoriete woonwarenhuis gezien en die is weer zó leuk. Van een eigen droomhuis tot reuze reuze knuffels in de vorm van een cactus en vloerkleden in de vorm van een winkeltje. Nou ja, ik ga alles gewoon met jullie delen! (meer…)

Heb jij ook van die spulletjes van je kind waar je maar geen afscheid van kan nemen? Zoals het allereerste boxpakje, die ieniemienie sokjes en schoentjes of het zelf gebreide truitje van oma? Ik heb dat met mijn Koeka dekens. Tijdens mijn zwangerschap kocht ik voor Finn een grijs blauwe teddy wafeldeken en later voor Charlie een stoere, grijze stonewash deken. Ze zijn zo lekker warm en super zacht en staan ook nog eens heel mooi in de wieg of het ledikantje van je baby. Inmiddels is mijn kleuter zijn ledikant ontgroeid en ligt zijn deken nu bij zijn broertje in de kast. Maar over een tijdje verhuist ook Charlie naar een groter bed. Dat betekent alleen niet dat we ook afscheid nemen van de dekens! Behalve dat ze nog steeds prachtig zijn, ben ik ook emotioneel aan ze gehecht geraakt. Ze doen me denken aan alle keren dat ik stiekem naar mijn slapende jongens stond te staren. Of die nacht dat Charlie zo ziek was dat ik naast zijn bedje op de grond ben gaan liggen; ook onder een Koeka deken. Gelukkig zullen er nog veel meer herinneringen volgen, want we blijven de dekens gewoon gebruiken. Alleen dan voor andere dingen dan om onder te slapen! (meer…)

Go Max! Vandaag mag ie weer hoor, ‘onze’ raceheld. Mijn lief was altijd al fan van dat hele Formule 1 gebeuren. En nu er weer Nederlands bloed over het asfalt scheurt is hij helemaal niet meer bij de buis weg te slaan. En dan heb ik nog geluk dat hij verder niets om voetbal geeft. Stiekem vind ik het zelf allemaal ook wel leuk hoor en roep ik zo nu en dan – alsof ik er énorm veel verstand van heb – ‘Ze hadden full-wets onder die wagen moeten zetten!’ of zoiets als; ‘Link, links, hij kan er links omheen!’. Ja, ik ben zo’n irritant typje. Onze jongens zijn – tot grote opluchting van papa – gelukkig wat minder bemoeierig. Die vragen hooguit ‘Voor wie zijn we?’ of ze zeggen dat ze voor ‘die zwarte’ zijn, omdat die auto ‘vet cool’ is. Maar zo’n hele race uitkijken, vinden ze toch saai. Daarom heb ik vandaag voor alle kinderen die aangestoken zijn met het Max Verstappen virus leuke knutselideeën verzameld die ze kunnen doen terwijl papa (en mama?) de wedstrijd zien. Draai je motor maar warm voor de tofste DIY projecten met racen in de hoofdrol. (meer…)