Auteur:

Er gaat niets boven het opentrekken van een heerlijke fles wijn met het gevoel dat je niet alleen iets voor jezelf, maar ook iets voor je kleine doet. Ik ben al een tijdje kurken aan het verzamelen om er voor Finn bootjes van te maken. Daar ging alleen wel wat tijd overheen. Veel flessen wijn hebben tegenwoordig een schroefdop en ik houd het bij af en toe een glaasje, omdat Charlie nog met mij ‘meedrinkt’. Gelukkig had vriendin Mea nog een voorraadje liggen en dus konden we toch nog snel met het knutselen van deze kurkbootjes aan de slag! Finn vindt ze geweldig. Helemaal nadat we een zeilwedstrijd hielden met rietjes en hij zijn boot het eerst naar de overkant blies.

(meer…)

Er gaat maar één ding boven een ijskoud ijsje op een hete zomerdag. Twee ijskoude ijsjes op een hete zomerdag! We moeten voor één keer maar een oogje dichtknijpen mama’s, want voor dit muzikale knutselidee heb je namelijk twee ijsstokjes nodig. Eerst eet je in de schaduw van een boom of parasol de ijsjes op en daarna is het tijd voor funky music uit je zelf gemaakte houten mondharmonica!

(meer…)

Bzzzzzz … Je kent het wel; zit je op een warme zomerdag lekker met de kids in de tuin een glas koude limonade te drinken, zoemen er een paar wespen heel irritant om jullie heen. Je weet dat je het beste rustig kunt blijven, maar ik word daar toch altijd zenuwachtig van. Voor je het weet neemt er één een duik in het frisdrankje van je kleine en verdwijnt het bijtgrage beestje met de volgende slok zo in zijn keelgat met alle gevolgen van dien. En dus maak ik om wespensteken te voorkomen vaak een wespenval van een oude frisdrankfles en wat limonadesiroop. Maar dat gedoe is nu verleden tijd. Er is een nieuwe gadget op de markt die wespen en andere insecten voortaan uit de drankjes houdt. De Prikit!

(meer…)

Yes! Bijna vakantie! Nog even en wij stappen in de auto richting zonnig Italië. Maar met twee kleine kinderen is dat een behoorlijke uitdaging. Voor Finn is het ritje van Haarlem naar zijn neefje in Wageningen al een wereldreis. Dus nu we ruim tien keer zo ver weg gaan, ga ik ervan uit dat de verveling zeker toeslaat. Om het op de achterbank toch nog gezellig te houden – en voor ons dus ook – heb ik voor mijn ongeduldige ukkepuk een play tray voor onderweg gemaakt. Deze speeltafel met een enorme variatie aan speelgoed en spelletjes die met klittenband aan het blad kleven, moet ons ontspannen naar de plaats van bestemming brengen. Italy here we come!

(meer…)

Alweer bijna een jaar geleden bracht ik Finn voor het eerst naar de peuterspeelzaal. En oh, wat vond hij het spannend! En ik ook! Toen ik hem na een ochtendje proefdraaien voor het eerst alleen achter moest laten, huilde hij niet. Het was nog erger. Hij liet zich gelaten door de juf uit mijn armen plukken en ik las op zijn gezicht dat hij helemaal in zichzelf keerde van angst. Mijn moedergevoelens schreeuwden: ‘Pak ‘m en ren weg!’ Gelukkig waren de juffen enorm lief en wist ik dat hij in goede handen was. Ze hebben hem aandacht en liefde gegeven en geduld met hem gehad in plaats van hem meteen het stempeltje verlegen te geven. En na een aantal weken stapte mijn observerende kindje van de bank, sloot zijn eerste vriendschap en begon te spelen. En nog een paar weken later was mijn kat-uit-de-boom-kijker veranderd in één van de belhamels uit de klas. Toen Finn zijn broertje kreeg, was dezelfde klas een fijne, vertrouwde plek om op terug te vallen. En ook hebben de juffen enorm geholpen met zindelijk worden. Daarnaast komt mijn peuter altijd met mooie knutselwerkjes thuis. En wat hebben we mooie zelfgemaakte cadeautjes gekregen met Vader- en Moederdag. Lang verhaal kort: juffen zijn goud waard! En dus verdienen zij het ook wel eens om in het zonnetje gezet te worden. En dus hebben Finn en ik een bedankje voor juf gemaakt.

Ik vergeet het nooit meer. 1988, ik was 7 jaar. Nederland speelde de EK finale tegen de Sovjet Unie. We zaten met het hele gezin op de bank, allemaal in het oranje. Mijn vader met de Nederlandse vlag om zijn schouders. Ik keek volgens mij meer naar hem dan naar de buis, want op zijn gezicht gebeurde het. Ik voelde zijn spanning. En toen was daar die eerste goal van Gullit. Hij kopte de 1-0 in vanuit een hoekschop! “Prachtig!”, juichte mijn vader. En dat vond de commentator ook. We sprongen, lachten en juichten. Hup Holland Hup! En toen Van Basten het spel daarna besliste door de 2-0 binnen te schieten en Nederland de voetbaltitel greep, werd ons huis te klein. We gingen de straat op, dansend, toeterend … En niet alleen bij ons, maar overal was het gekkenhuis. Je hoorde iedereen juichen en zingen en alle buren vlogen elkaar om de hals. Wat een feest! Volgende week staan er weer nieuwe helden in het veld die het voor ons allemaal moeten gaan doen. En ik hoop vurig dat we het ver gaan schoppen, zodat Finn een zelfde soort herinnering krijgt. Aan ons supporters zal het in ieder geval niet liggen. Wij zitten er alvast klaar voor met onze zelf gemaakte WK toeter!

“Mama, ben je boos?” Finn is emoties aan het leren. Natuurlijk ervaart hij vrolijkheid en voelt hij feilloos aan wanneer ik blij of kwaad ben, maar nu probeert hij al deze gevoelens ook onder woorden te brengen. Mijn favoriet: “Mama, ik vind jou lief!” of “Mama, ik ben zóóóó blij!” Het is belangrijk dat hij zijn emoties voelt, benoemt en kan uiten. Want krop je ze op, dan komen ze op een ander moment ineens omhoog als ‘het potje’ vol zit. En daar wordt je kind niet gelukkig van. Als moeder kun je je peuter op een leuke manier emoties leren herkennen met deze kartonnen smiley die je zelf kunt knutselen. Dankzij de splitpennen kun je wel honderd verschillende gezichtsuitdrukkingen maken! En dat vinden kinderen erg leuk. Wij laten je stap voor stap zien hoe je de smiley kunt knutselen.

Op vaderdag is het leuk om papa te verrassen met een creatief en leuk zelfgemaakt cadeautje. Maar sinds ons gezin niet meer alleen uit een peuter, maar ook uit een baby bestaat, vond ik het behoorlijk lastig om een leuk idee te verzinnen. Want een baby van drie maanden iets laten knutselen voor vaderdag, is haast onmogelijk. Uiteindelijk hebben we alle handen bij elkaar gestoken en maakten mijn mini Picasso’s en ik alsnog een meesterwerk! Althans … dat vinden we zelf natuurlijk. Hier laten we je stap voor stap zien hoe je zelf ook zo’n mooie boom van handafdrukken kunt knutselen voor vaderdag met je baby, peuter of kleuter.

Je hebt niet altijd zin om die hele luiertas weer mee te zeulen. Maar als je de luiers, billendoekjes en andere babygear los in je handtas gooit, wordt het weer zo’n rommeltje. Met deze zelf gemaakte luiertui is dat probleem opgelost. Er is ruimte voor een pakje babydoekjes, luiers en billenzalf en eventueel zelfs nog een liga. En je kunt er ook een bijpassend verschoonmatje bij maken. Handig voor jou en je baby en ook reuze leuk als persoonlijk kraamcadeau. Wij laten je zien hoe je zelf een luieretui kunt maken.

Toen ik zwanger bleek van Charlie waren we natuurlijk dolgelukkig. Maar tegelijkertijd vroeg ik me ook af: ‘Waar laten we dit kindje?’ Want er was geen kamer in huis meer vrij. En dus moest mijn inloopkast eraan geloven. Een klein kamertje van zo’n twee bij twee meter, maar hoeveel ruimte heeft een baby nodig? Na een beetje creatief omgaan met de ruimte is dit het eindresultaat. Ik vind het leuk om met jullie te delen, want ik ben er best een beetje trots op. En wie weet doen jullie er ook weer de nodige babykamer inspiratie door op!