Auteur:

We zijn in Indonesië, op Bali als ik de laptop weer openklap, begin te schrijven en me realiseer dat onze reis van een half jaar nu echt bijna aan het einde is. Over een paar dagen vliegen we – na ongeveer een half jaar – weer terug naar (t)huis. En we kijken daar heel erg naar uit. We zijn verzadigd van al het moois en we missen het leven thuis.  (meer…)

Vanuit Cairns schrijf ik mijn bijna laatste blog over Australië. Terwijl Rosa samen met Florian in het zwembad en het waterpark speelt op onze mooie camping met heel veel palmbomen. Ik heb de shuttle bus genomen naar het centrum van deze geweldige stad. Met de laptop op schoot en uitzicht op the Cairns Esplanade Lagoon – het openbare zwembad waar je veilig kan zwemmen – neem ik even de tijd om te schrijven, heerlijk zo’n dagje voor mezelf.  (meer…)

Als in een vertraagde opname, schuiven Opera House en Harbour Bridge langs ons vliegtuigvenster voorbij. We landen in het kleinste continent ter wereld, Australië. In Sydney om precies te zijn. Een glimlach voor de douanier “Nothing to declare”. Hij groet terug: “G’day”.  (meer…)

Servia ging in december met haar vriend Florian en hun kindje Rosa (2) op wereldreis. Sindsdien deelt ze hier op de blog hun geweldige avonturen. We worden getrakteerd op jaloersmakende kiekjes van witte zandstranden, blauw water, prachtige duiken en een overweldigende natuur. Maar het is in de landen waar Servia en haar gezin komen lang niet alleen maar ‘oh’ en ‘ah’. Er is ook een minder perfecte kant die aandacht verdient, vindt Servia. Straatkinderen die alleen bezitten wat ze aan hun lijf dragen, zieke kinderen, gezinnen die leven in zelfgemaakte mini hutjes… Servia bezocht de sloppenwijken van Manilla, de hoofdstad van de Filipijnen – een dag die enorm indruk op haar heeft gemaakt – en deelt daarover hier haar verhaal.  (meer…)

Midden in de Filipijnen ligt de provincie Cebu. De provincie bestaat uit 168 eilanden waarvan het eiland Cebu veruit het grootste is. Het is een populair eiland omdat het makkelijk te bereiken is per boot of per vliegtuig. Nadat wij met de nachtboot zijn aangekomen in Manilla, verplaatsen we ons naar de luchthaven voor onze vlucht naar de hoofdstad: Cebu City. Onze boot heeft geen vertraging (die we wel hadden verwacht), waardoor we ’s ochtends al heel vroeg aankomen en bijna acht uur op de luchthaven van Manilla moeten doorbrengen, de stad in heeft geen zin. Uiteindelijk gaat ons vliegtuig na een vertraging de lucht in en daardoor komen we in Cebu City in een enorme avondspits terecht met de taxi, die vervolgens twee uur doet over een ritje van maar twaalf kilometer. We arriveren rond tien uur ’s avonds doodmoe in ons hotel. Aan de receptie informeren we nog even wanneer de ferry de volgende ochtend vertrekt naar Bohol, maar blijkbaar staat dat pas de volgende ochtend in de krant en die kunnen we vanaf vijf uur vragen bij de portier. Een zorg voor later vindt Florian. We gooien onze tassen in de hoek van onze kamer, poetsen de tanden en doen het licht uit.. Tijd om te slapen.  (meer…)

Ons verblijf in El Nido sluit ik af met duiken. Heel vroeg in de ochtend scoor ik een broodje en cappuccino op straat en loop daarmee naar de duikschool. Het straatleven is leuk hier, een relaxt sfeertje hangt er in dit stadje. Ik maak kennis met de andere duikers en ga zitten met mijn ontbijtje voor de briefing van onze divemaster, een vriendelijke rustige man. Het beloofd een leuke dag te gaan worden, de sfeer onderling is meteen leuk en het weer is perfect. De lucht is strak blauw met flink veel zon, niet onbelangrijk voor het zicht onder water. Na de briefing stappen we op de boot die al helemaal bepakt voor ons klaar ligt, dus geen gesjouw voor de duikers. Lekker luxe. We gaan vandaag totaal drie duiken maken op verschillende plekken. (meer…)

Rond vijf uur in de ochtend worden we wakker op de nachtboot van Coron naar Manilla. We zijn onderweg van Palawan naar Cebu, een ander deel van de Filipijnen. Helaas waren er geen vluchten meer beschikbaar om rechtstreeks naar Cebu te vliegen, vandaar deze combinatie en omweg, per boot naar Manilla en met het vliegtuig naar Cebu. We slapen met ongeveer 800 mensen in een slaapzaal op een hele grote boot, een soort cruiseschip (zonder vorm van luxe) van de maatschappij 2GO. We liggen in een stapelbed, Florian boven en Rosa en ik in het onderste bed, heel knus (beetje krap eigenlijk).  (meer…)

“Drink met je billen bloot, melk uit een kokosnoot en je wordt vanzelf groot… Op een onbewoond ei-ei-ei-land”. Het liedje zingt in mijn hoofd, mijn schouders zijn licht verbrand van de eilandentour die we hebben gemaakt. Rosa speelt in ons voortuintje in het zand met grote schelpen, stukjes koraal en onze overgebleven muntjes uit Maleisië. We zijn op Palawan, het eiland dat al jaren achter elkaar uitgeroepen is tot het mooiste van de wereld. Een kleine week geleden reisden we van Kuala Lumpur met het vliegtuig van Manilla naar Puerto Princesa in de Filipijnen. Ik schrijf mijn blog op de veranda van ons rieten hutje aan het strand in El Nido, met het geluid van de brekende golven en uitzicht op zee. We hebben geluk gehad met dit plekje.  (meer…)

Onze laatste nacht in Georgetown. Naast me liggen Rosa en Florian te slapen in ons prinsessen bed zoals Rosa ons teak houten hemelbed noemt. We hebben een heel mooi plekje gevonden, een oud herenhuis op loopafstand van het historische, schilderachtige Georgetown. Ik kan de slaap niet pakken en laat alles de revue passeren van wat we de afgelopen weken hebben gedaan.
(meer…)

Terwijl Rosa slaapt in de buggy en Florian de Ella Rock beklimt, drink ik een ice coffee met een fantastisch uitzicht op een vallei. Een perfecte plek om te schrijven.
(meer…)