Blog

Dit is alweer het 8e blog van Kobe (1) en Lieve (3), die 80 dagen op reis zijn. Van de 80 dagen hebben ze nog de helft van de dagen in het vooruitzicht. Hetgeen betekent nog meer avonturen down under. En ze hebben al zoveel gave ervaringen opgedaan. Je hebt in de eerdere reisblogs al kunnen lezen over zwemmen onder watervallen, hiken door maanachtige landschappen, duiken bij het Great Barrier Reef en The Withsundays. En deze week – vraag je je misschien af – biedt het diverse Australië Kobe & Lieve weer iets heel anders: Whale watching! (meer…)

Belle (3,5) is al een klein fotomodelletje in de dop en heeft het geluk dat haar mama een grote passie heeft voor fotograferen. Regelmatig showt Belle de nieuwste kinderkleding musthaves van te gekke merken op de kidsfashionblog Minibelle van haar eigen mama Anna. Belle is een stylische peuter met een eigen kledingsmaak, die zich soms drie of vier keer per dag verkleed en weer in een nieuwe mooie outfit tevoorschijn komt. Ben je benieuwd naar wat er in de kast hangt bij deze kleine dame? Lees dan snel verder en laat je inspireren. (meer…)

Het appeltaart seizoen is begonnen! We hebben vorig weekend onze adoptie appelboom op Landgoed De Olmenhorst leeg geplukt. En van de oogst hebben we twee heerlijke, geurige appeltaarten gebakken. Het recept wordt al jaren doorgegeven in de familie en is te lekker om niet te delen. Dus daarom zet ik het bij deze ook voor jullie online. Bak je mee? (meer…)

Sinds ik moeder ben, hangen mijn hakken bijna permanent aan de wilgen, is de perfecte coupe uit mijn kapsel, heb ik standaard een paar donkere kringen onder mijn ogen, draag ik wat extra kilo’s mee, steken mijn tepels niet meer ferm naar voren, maar wijzen ze lafjes naar de punt van mijn schoen en heb ik er minstens vijftien rimpels bij. Dat laatste gelukkig niet alleen maar van de zorgen, maar ook van het lachen. Maar nee, als je puur op het plaatje afgaat, dan ben ik er niet bepaald knapper op geworden. Natuurlijk baal ik daar wel eens van. Je wilt me echt niet zien als ik in bikini voor de spiegel sta! Grrrr, wat kan ik daar chagrijnig van worden. Maar zodra die spiegel weg is, vergeet ik al snel dat extra zwembandje dat in het water met mij mee dobbert. Ik heb toch een bepaald punt bereikt – en dat is misschien een leeftijdsdingetje – dat ik blij ben met mezelf.

(meer…)

Het is herfst en dat is te merken hier in huis. Mijn kleuter kruipt het liefst iedere dag in haar chill outfit met haar sloffen op de bank. Eigenlijk doe ik net zo hard mee! Nu de blaadjes van de bomen vallen vind ik het super fijn om thuis te zijn. Tijdens die cocoon momentjes verpakken wij standaard onze voeten in een paar warme sloffen. Reva kan ik nu al uittekenen in haar Collégien sloffen. En ik kan het haar ook niet kwalijk nemen, deze zijn namelijk ook echt heel cool! (meer…)

Ja hoor, ik heb de kou op mijn heupen. Zodra het kwik in Nederland onder de korte broeken temperatuur komt, dan moet ik ineens van alles in huis. Kasten uitmesten, leuke takken in vazen – het aanbod bloemen en takken is in de herfst echt het mooist! – andere posters in lijsten, noem maar op. Het moet binnen weer extra gezellig worden, want de komende koude maanden zullen we hier weer meer tijd doorbrengen. Kussens heb je ook nooit te veel in huis vind ik. Want dat zijn van die fijne sfeermakers. Ik had al bijna zo’n leuk knoopkussen gekocht die je nu veel ziet, toen ik bedacht dat ik die zelf ook wel kan maken. Ik heb vroeger op de zeeverkenners gezeten, dus zo’n apevuistje – jaaaa, zo heet die knoop! – heb ik zo gemaakt. Maar ook zonder scouting achtergrond lukt het je wel hoor. Ik leg het stap voor stap aan je uit. (meer…)

Iedere avond zitten twee kleine meisjes rond bedtijd in een enorme fantasie bubbel. Het is weer donker ’s avonds en dit betekent volgens Reva en Lucy dat alle enge monsters weer terug zijn van vakantie. Met grote ogen word ik aangekeken en krijg ik de opdracht of ik eventjes in de kasten kan kijken en onder het bed. De meiden horen standaard allerlei spannende geluiden – papa maakt herrie en is de vaatwasser aan het inruimen – waar de heldinnen kippenvel van krijgen. En als er toevallig nog een klein spinnetje langs het raam loopt is de spanning helemaal op zijn hoogtepunt. Twee hysterische meisjes in pyjama gillen door de slaapkamer, duiken onder de dekens en roepen in koor of alsjeblieft het licht mag aanblijven. Soms doe ik een nachtlamp aan en als dat niet genoeg is laat ik een klein lampje branden totdat Reva en Lucy heerlijk naar dromenland zijn vertrokken.

(meer…)

Als je jezelf eigenaar mag noemen van PSikhouvanjou – één van mijn favoriete adresjes voor hippe kinderkamer stuff & tof speelgoed – dan heb je een goeie neus voor mooie kinderspullen. En drie jaar geleden kwamen er voorzichtig dan ook wat eigen artikelen bij. Maar de eerste vijf melamine bordjes – ontworpen door Helen Dardik, de favoriete illustratrice van de webshop – werden er al snel tien en er kwamen nog veel meer eigen creaties bij. Serious business dus en hoog tijd om dit beestje bij een naampje te noemen. PSikhouvanjou bedacht de naam Petit Monkey. Helen Dardik tekende het logo. En inmiddels is Nederland nu officieel een nieuw fris merk rijker. Petit Monkey dus, kijk je mee?

“Zullen we nog even hakken en plakken mama?” vraagt Finn als ik hem naar bed toe breng. Mijn kleuter hakt momenteel woorden in mootjes op school om te leren hoeveel lettergrepen ze hebben. En de studiebol krijgt er maar geen genoeg van. “Nog heel even dan,” antwoord ik.
(meer…)

Dit is het 7e blog van Kobe (1) en Lieve (3), die 80 dagen op reis zijn. En we beginnen maar meteen met het vermelden van een hoogtepunt. Kobe en Lieve hebben na 30 dagen Australie eindelijk een levende kangoeroe gezien! Een maand lang was de kangoeroe voor ons een mythisch dier. Er zouden er duizenden van zijn, maar wij zagen ze niet. Langs de snelwegen wordt om de zoveel kilometer gewaarschuwd voor skippy. Maar wij zagen geen levende skippy. Dode kangoeroes wel, heel veel dode kangoeroes, in de berm, op het strand, niet te tellen. Maar nu dus een levende, joepie! Al voelt de eerste kangoeroe ook weer niet als een 100% score. De skippy die wij zagen liep namelijk rond op een eilandje en moet daar zijn gebracht. Want zwemmen is niet de grootste kwaliteit van kangoeroes. (meer…)