De opvoeding! Natuurlijk had ik er van tevoren zo mijn ideeën over. Alsof ik er toen überhaupt eigenlijk iets van kon vinden. Tijdens mijn eerste zwangerschap hebben Jeroen en ik heel wat afgekletst over hoe wij onze kinderen zouden gaan opvoeden. Consequent zijn, nooit schreeuwen, het goede voorbeeld geven, de juiste normen en waarden meegeven etc. Ik wist helemaal hoe ik het zou gaan aanpakken. Toen ja! Inmiddels een paar jaar verder en wijzer ben ik soms het spoor een beetje bijster. Je kunt alle opvoedboeken verslinden als je wil, het in de praktijk brengen vind ik een pittig klusje.
Kip zonder kop
We rennen en vliegen van hot naar her! De to-do lijstjes groeien per dag, er moet gewerkt worden, het huis moet gezellig en een beetje fris en fruitig zijn, de wasmand ontploft tig keer per week, er moet – bijna – iedere avond gezond eten op tafel staan. De sportschool moet af en toe weer eens een bezoekje krijgen, de sociale verplichtingen roepen en we moeten natuurlijk niet vergeten dat er ook nog een hele leuke man in huis rondloopt die ook wat aandacht verdient.
‘Lees ook: De angst van een moeder!’
In al die hectiek waarbij je lichaam soms het liefst in een winterslaap wil duiken, vind ik het maar een partijtje moeilijk om altijd bovenop de juiste opvoedregels te zitten. En wanneer mama als een kip zonder kop alle bordjes in de lucht probeert te houden, weten kinderen precies wanneer ze moeten toeslaan. Zo jammer! Altijd bedenk ik me na een paar seconde waarbij ik weer even helder kan nadenken, dat DIT het moment had moeten zijn dat ik voet bij stuk zou houden. Daar gaat mijn geloofwaardigheid weer als moeder!
Wat is een goede opvoeding?
Op de dagen dat ik bewuster met opvoeden bezig ben, meer tijd neem en me niet teveel laat afleiden door drukte, kan ik mezelf af en toe niet meer aanhoren. Alsof ik een langspeelplaat ben die blijft hangen hoor ik mezelf de hele tijd tetteren, ‘ruim je spullen netjes op, laat je zusje heel even met rust, je mag van tafel als iedereen klaar is, nee is nee, hoe kunnen we dit probleem netjes oplossen?’ Soms werkt het – hallelujah – en ben ik eind van de dag vooral uitgekletst. De andere momenten had ik net zo goed tegen een plant aan kunnen praten. Oost-Indisch doof, doperwten in de oren, geef het een reden dat mama keihard genegeerd wordt. Is het al kinderbedtijd?
In the end komt het er op neer dat opvoeden eigenlijk gewoon een achtbaan is die continu doorgaat. Wacht maar tot de pubertijd eraan komt denk ik vaak. De ene dag zit iedereen in een heerlijke positieve flow – geniet ervan -, de volgende dag kan het zo maar weer anders zijn. Natuurlijk zijn er eindeloos veel boeken en online artikelen die je een beetje op weg kunnen helpen met de opvoeding. Blijft het feit dat wat voor het ene kind perfect werkt bij een ander kind juist weer averechts werkt. Dat is één ding waar ik wel heel erg achter ben gekomen en waardoor je soms weer even een andere opvoedstrategie uit de kast moet halen.
‘Lees ook: Ik ben drie en ik doe het nie! Zomaar een gesprek met mijn threenager.’
Choose your battles
Mijn motto is vooral ‘choose your battles’ en soms heb je gewoon een off-day of week. Wees niet te streng voor jezelf. Uiteindelijk zitten alle mama’s in hetzelfde schuitje en moet je zelf de weg vinden die bij jou en je kids het best past. Realiseer ook dat het heel bijzonder is om te zien hoe je kinderen zich ontwikkelen en dat je stiekem ook weer heel veel over jezelf leert. Die spiegel die je zo vaak wordt voorgehouden is soms zo confronterend! Nobody’s perfect!
Ik ben natuurlijk nu ook heel benieuwd of er iets is wat jij heel lastig vindt in de opvoeding en hoe jij hiermee omgaat? Laat het me hieronder in een reactie weten.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Geef een reactie